Dit is een dubbel album met op één cd jazzmuzikanten die een compositie van een elektronische muzikant gaan bewerken en spelen in hun eigen stijl. De andere cd bevat het omgekeerde, elektronische musici vertolken hierop composities van jazzmusici. Een cross-over release die tot stand is gekomen via fund raising, de initiatiefnemer was Martijn Verlinden. Hier is de vertaling van zijn verhaal (in het Engels) op de cd hoes : Dit album is een verzameling van nummers die de overweldigende hoeveelheid muzikaal talent die te vinden is in Den Haag vertegenwoordigt. Al tientallen jaren heeft Den Haag een rijkdom aan muzikanten en producers voorbij zien komen die pionieren in nieuwe paden in de muziek. Het idee voor dit album werd geboren uit mijn 25 jarige ervaring in muziek en het feit dat ik een groot fan ben van zowel jazz als elektronische muziek. Door het uitwisselen van composities tussen deze twee muziekstijlen, gearrangeerd zonder af te wijken van hun eigen genre, leidt tot nieuwe muziek. Het album is opgedragen aan mijn vader Martin Verlinden, een geweldige pianist die helaas overleed in 1989.

Een fantastisch initiatief en natuurlijk prima dat het allemaal gelukt is, maar normaliter had dit gewoon moeten slagen via een goed werkend cultureel subsidiestelsel. Zoals ik al eerder heb opgemerkt ben ik niet zo bijzonder gecharmeerd van het gebruik van teveel elektronica in de jazzmuziek, dus dit is wel een nieuwe uitdaging voor mijn tolerantie niveau. Welaan de cd waarop de jazzmusici de elektronische composities uitvoeren, klinkt geweldig, nu moet ik wel stellen dat het originele elektronische voorbeeld niet aanwezig is, het gaat in beide cd’s niet om dezelfde bronnen, waardoor het vergelijken niet mogelijk is. Er zijn diverse topnamen uit de Nederlandse jazz aanwezig maar ook, in ieder geval voor mij, onbekenden, ze hebben één ding gemeen ze zijn allen Haginees.

Het “Jazz” album begint met het duo Wolfert Brederode (piano) en Joost Lijbaart (drums) die de compositie “Remedy” van Generate hebben bewerkt. Beiden zijn ook lid van het Yuri Honing Quartet, het is evenals hun werk met Yuri Honing een subtiel en stemmig nummer geworden. Het duo Swart bestaande uit Celia Swart (altsax) en Nano Peláez Alonso (vibrafoon, el. vibrafoon), Alfian Emir Adytia (cello), Simon Kalker (el. Bas) en Oscar Caamaño Montera (drums) nemen het stuk “Sacharine” van Forense onder handen en ook dat klinkt bijzonder aantrekkelijk. Ook oudgediende Ben van den Dungen is aanwezig met zijn quartet, hun versie van “Com Black Current” van Olaf Wempe klinkt als pure mainstream jazz. Juraj Stanik (piano) is solo te horen met “Rise & Fall” van Marric, een doorwrocht werkje met minimal-music trekjes.

Rembrandt Frerichs (piano) en Ties Mellema (sax) zijn aanwezig met “Soft Reset” (inspired by Alkaloid-Kon-truh-dik-shuhn), een eigen nummer (?). Het dichtst bij de oorspronkelijke elektronische compositie blijft het gezelschap Matchless met Wiboud Burkens (Fender Rhodes + Yamaha CS50 + Kong Poly Six), Eric Hoeke (drums), Jeff Aries (el. Bas) in het nummer “Drone Duet” van Adrian Newgent. Verder zijn nog te horen krimes Acoustic Group met “Optimism” van Stekkerdoos, Madhara met “Self Entitled Man” van Zoe Reddy, John Ruoco met “Recluse” van Deadrow en Ellister van der Molen & Bob Wijnen met “Den Haag” van Sciant .Lentement. Stuk voor stuk bijzonder uitdagende maar ook goed in het oor liggende muziekstukken waarin niet of nauwelijks de Elektronische roots zijn te herkennen. En eerlijk is eerlijk, ook de cd waarin de elektronica muzikanten hun versie maken van jazznummers valt ontzettend mee, zo klinkt “Common Fields” van Wolfert Brederode in de handen van Generateheel rustig, het lijkt wel….jazz.

“Angry Woods” van Foresense is een tumultueus elektronisch gebeuren die bij herhaald luisteren wel eens op de zenuwen kunnen gaan werken. Wanneer blijven het geluiden en wanneer wordt het muziek dat blijft wel een essentiële vraag bij deze elektronische muziek. Als er een melodie is te ontwaren en het geluid dichtbij een bestaand instrument komt is het allemaal nog behapbaar, maar voor mijn oren is het overgrote deel van de nummers hier geluid zonder enige duiding richting muziek. Het nummer “Koot & Bie” van de groep Matchless en uitgevoerd door Adrian Newgent komt al wel een eindje richting muziek, maar “Waltz 4”van John Ruocco en uitgevoerd door Deadrow lijkt me met voldoende volume uitermate geschikt voor een martelkamer. Nee helemaal niks voor mij deze robotmuziek.

Jan van Leersum.